Οι Αποκριές... μ΄ ένα βλέμμα στα παλιά...

Πόσο διαφορετικά εκείνα τα χρόνια....

Καλές Απόκριες σε όλους!

Αναγνωστικό Β΄Δημοτικού 1974

Η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς πλησιάζει. Ο Στέφανος με τους φίλους του αποφάσισαν να γίνουν πιερότοι, στρατηγοί, ναύαρχοι με χρυσά γαλόνια. Πως όμως να γίνουν, αφού στο χωριό τους δεν υπάρχει ούτε προσωπίδα ν΄αγοράσουν; Ο Στέφανος, αγόρι έξυπνο, είπε στους άλλους:
- Παιδιά! Ν΄αγοράσωμε κόλλες χρωματιστές και να σχεδιάσωμε μόνοι μας ό,τι θέλομε..
Και να! στο σπίτι του Αλέκου άρχισαν την εργασία. Έφτιασαν καπέλα ψηλά με γαλάζιες κόλλες, έκοψαν κορδέλες για να ζώσουν στη μέση, παράσημα για το στήθος, χαρτονένια σπαθιά.
Ώσπου να φτάσει η Αποκριά, κάθε παιδί κάτι βρίσκει για να συμπληρώση τη φορεσιά του.
Για προσωπίδες είπαν να βάλουν στο πρόσωπο χρωματιστές κόλλες για να μη γνωρίζωνται. Ο Στέφανος όμως έριξε κάποια άλλη ιδέα, πιο καλή:
- Έχω μαλλί μαύρο από πρόβατο, είπε. Να φέρω και να βάλωμε όλοι μουστάκια. Αν θέλη κανένας, ας βάλη και γένια. Με τα μουστάκια θα παραλλάξη το πρόσωπό μας και δεν θα γνωριζόμαστε.